Մսային գոյացություններ մաշկի վրա կամ ակրոքորդոն
2021-11-09
Մաշկի վրա ի հայտ եկող մսային գոյացությունները շատերին են տհաճություն պատճառել. ի՞նչ են դրանք, ինչի՞ց են առաջանում և ինչպե՞ս է հնարավոր կանխել դրանց առաջացումը, այս մասին «Victoria health news»-ը զրուցել է մաշկաբան-վեներոլոգ Էդուարդ Ավագյանի հետ:
Մսային գոյացություն կամ ակրոքորդոն. որտե՞ղ է այն առաջանում
- Մարդկանց շրջանում թյուր կարծիք կա, որ մաշկի վրա ի հայտ եկող մսային գոյացությունները կոչվում են պապիլոմաներ: Պապիլոմա վիրուսը, որն ունի ավելի քան 150 շտամ, հիմնականում առաջացնում է իրեն բնորոշ մաշկային խնդիր, օրինակ գորտնուկներ՝ ձեռքերին և ոտքերին, սեռական գորտնուկներ և տափակ գորտնուկներ: Ամենածայրագույնը, որ առաջացնում է պապիլոմա վիրուսը, արգանդի վզիկի քաղցկեղն է: Իսկ ակրոքորդոնները ոչ բոլոր դեպքերում է, որ պայմանավորված է պապիլոմա վիրուսով:
Ինչ վերաբերվում է ակրոքորդոնին. այն առաջանում է կամ պարանոցի շրջանում, կամ թևատակերում, կանանց մոտ կրծքերի շրջանում է հանդիպում, կարող է առաջանալ կոպերի շրջանում: Առաջանում է այն հատվածներում, որտեղ այլ մակերևույթների հետ շփումը շատ է, օրինակ, պարանոցի շրջանում օձիքի, վզնոցի հետ շփումը շատ է, իսկ կոպերին ի հայտ է գալիս արևի ճառագայթի պատճառով: Կան մեծ չափերի գիգանտ ակրոքորդոններ, որոնք ավելի հաճախ լինում են մեջքին կամ թևատակերի անոթափոսերին, բայց ավելի շատ բնորոշ են փոքր կետային գոյացությունները:
Ո՞ր տարիքում է ի հայտ գալիս
-Ակրոքորդոնը հիմնականում ի հայտ է գալիս մեծահասկաների՝ 50-ից բարձր տարիք ունեցող անձանց մոտ: Դա պայմանավորված է նրանով, որ մեծամասամբ, 50 անց մարդիկ ունեն ծանր քաշ և արևի ճառագայթների երկարատև ազդեցությունը վերջիվերջո իրեն կարող է դրսևորի: Ակրոքորդոնը նույն տարածվածությունն ունի թե տղաների, թե աղջիկների մոտ, տարբերվում է պարզապես տեղակայմամբ. կանաց մոտ հիմնականում կրծքային ծալքերի վրա է, իսկ տղամարդկանց մոտ ավելի շատ պարանոցին է, ինչն, ըստ երևույթին, պայմանավորված է նրանով, որ տղամարդիկ ավելի շատ են կրում օձիքով հագուստ:
Ո՞րն է բուժումը
-Որպես այդպիսին դեղորայք գոյություն չունի: Նույնիսկ պապիլոմա վիրուսների դեմ ազդող դեղորայք գոյություն չունի, այսինքն, եթե անգամ մտածենք, որ սրանք պապիլոմա վիրուսներով են պայմանավորված: Բուժումը միայն արտաքին հեռացման եղանակով է: Դրանք շատ են՝ վիրաբուժական, լազերային, կրիոդեստրուկցիայով, երբ սառեցնում են, կամ ռադիոալիքային եղանակով: Նաև կարելի է հեռացնել՝ այրելով քիմիական նյութերով:
Մեթոդի ընտրությունը անհատապես է կատարվում, հաշվի առնելով պացիենտի առաձնահատկությունները: Օրինակ, երբ մարդն ունի ստենտավորված անոթ, չի կարելի հեռացնել լազերայինի կամ ռադիոալիքային միջոցով, այն մարդիկ, ովքեր ունեն ալերգիկ ռեակցիա ցավազրկողների հանդեպ, տեղային ցավազրկմամբ ցանկալի չէ իրականցնել: Այսինքն՝ նախապես պետք է զրուցել պացիենտի հետ և անամնեզ հավաքել, ու, իհարկե, հաշվի առնել նաև ֆինանսական կողմը: Մեկ անգամ հեռացնելու դեպքում նույն հատվածում սովորաբար չի աճում:
Սակայն, պետք է նշեմ, որ այստեղ հեռացնելը այնքան էական չի, որքան կանխելը, որպեսզի նորերը չառաջանան: Քանի որ արդեն հայտնի է, որ այն առաջանում է մեխանիկական շփումից, հնարավորինս պետք է սահմանափակել, զերծ մնալ այդ շփման մակերեսներից, նվազեցնել քաշը, վզնոց չկրել, խուսափել արևից:
